Τι είναι η TURB;

Είναι η χειρουργική επέμβαση δια μέσου της ουρήθρας κατά την οποία αφαιρείται κομμάτι ιστού (συνήθως κάποιος θηλωματώδης όγκος) από το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης.

Πότε γίνεται TURB;

Η επέμβαση αυτή γίνεται για την διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση του επιφανειακού καρκίνου της ουροδόχου κύστης

Τι γίνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης;

Για την επέμβαση απαιτείται γενική ή ραχιαία αναισθησία. Αρχικά, τοποθετούνται τα πόδια σε γυναικολογική θέση, αποστειρώνεται η περιοχή των γεννητικών οργάνων και λιπαίνεται η ουρήθρα.  Εισάγεται κάμερα διαμέσου της ουρήθρας, εντοπίζονται οι βλάβες και εξαιρούνται με εργαλείο που εφαρμόζει επάνω στην κάμερα. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιεί θερμότητα για την εκτομή του παθολογικού ιστού. Στη συνέχεια καυτηριάζεται η περιοχή της εκτομής για την πρόληψη της αιμορραγίας. Υπάρχει και η πιθανότητα ο χειρουργός να λάβει βιοψίες και από περιοχές που εμφανίζονται ως ύποπτες για κακοήθεια. Στο τέλος της επέμβασης τοποθετείται καθετήρας μέσω του οποίου εφαρμόζονται πλύσεις με φυσιολογικό ορό σε συνεχή βάση.

Η παραμονή στο νοσομείο εξαρτάται από την έκταση της βλάβης και κατά μέσο όρο υπολογίζεται στις 3 ημέρες.

Ο καθετήρας αφαιρείται συνήθως την επόμενη μέρα της επέμβασης.

Τι θα συμβεί μετά την επέμβαση;

Τις πρώτες μέρες μετά την επέμβαση υπάρχει πιθανότητα στα ούρα σας να εμφανίζεται αίμα. Η παραμονή αίματος στα ούρα ίσως καθυστερήσει την αφαίρεση των συνεχών πλύσεων ή την απομάκρυνση του καθετήρα.

Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις η επέμβαση πρέπει να επαναληφθεί σε 2 με 6 εβδομάδες. Αυτό καθορίζεται από το μέγεθος του όγκου ή το ιστολογικό αποτέλεσμα.

Ποιες οι επιπτώσεις της επέμβασης στη ζωή του ασθενούς;

Η πλειοψηφία των ασθενών δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα μετά την επέμβαση. Στις περιπτώσεις που διαγνωσθεί επιφανειακός καρκίνος, ο ασθενής παρακολουθείται με πρόγραμμα επανελέγχου το οποίο περιλαμβάνει συχνές κυστεοσκοπήσεις. Σε λίγους ασθενείς είναι ωφέλιμες και οι εγχύσεις χημειοθεραπευτικής ουσίας στην ουροδόχο κύστη μέσω καθετήρα. Αυτό καθορίζεται από το ιστολογικό αποτέλεσμα.

Αν η ιστολογική εξέταση αναδείξει κάποιο διηθητικό καρκίνο της ουροδόχου κύστης ο γιατρός σας θα σας ενημερώσει για τις θεραπευτικές επιλογές που είναι κατάλληλες για εσάς.

Όσον αφορά την διατροφή μετά την επέμβαση, θα πρέπει να λαμβάνετε περίπου στα 1500ml υγρών την ημέρα και να αποφεύγετε την λήψη καφέ αλκοόλ που ενδέχεται να προκαλέσουν ερεθιστικά συμπτώματα.

Αν η ιστολογική αναδείξει κάποιο θηλωματώδη όγκο της κύστης είναι επιβεβλημένη η διακοπή του καπνίσματος, που μειώνει αποδεδειγμένα την υποτροπή της νόσου.

Τι είναι η ουρολοίμωξη;

Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις/λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης. Κανονικά, τα βακτήρια που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές τα βακτήρια ξεπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και προκαλούν λοίμωξη. Η λοίμωξη στην ουρήθρα ονομάζεται ουρηθρίτιδα, ενώ στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα. Τα βακτήρια μπορούν να «ταξιδέψουν» μέσω των ουρητήρων προς τα πάνω και να μολύνουν τα νεφρά. Η λοίμωξη του νεφρού ονομάζεται πυελονεφρίτιδα.

Τι προκαλεί τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος;   

Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος προκαλούνται από βακτήρια που ζουν φυσιολογικά στο έντερο. Το βακτήριο Escherichia coli (E. coli) προκαλεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ουρολοιμώξεων. Τα μικρόβια που ονομάζονται χλαμύδια και μυκόπλασμα είναι συχνά αίτια των λοιμώξεων της ουρήθρας, του προστάτη και σπανιότερα της κύστης. Μεταδίδονται συνήθως σεξουαλικά και απαιτούν παράλληλη θεραπεία και των δύο σεξουαλικών συντρόφων.

Το ουροποιητικό σύστημα έχει διάφορους μηχανισμούς για την πρόληψη των λοιμώξεων:

•     Στο σημείο, όπου ενώνονται οι ουρητήρες με την ουροδόχο κύστη, υπάρχουν βαλβίδες (κυστεοουρητηρική συμβολή) που κανονικά επιτρέπουν τη ροή των ούρων μόνο από το νεφρό προς την κύστη.
•     Με την ούρηση, «ξεπλένονται» και απομακρύνονται τα μικρόβια που προσπαθούν να εισχωρήσουν στο ουροποιητικό σύστημα.
•     Στους άντρες, ο  προστάτης παράγει εκκρίσεις που επιβραδύνουν την ανάπτυξη των βακτηρίων.
•     Και στα δύο φύλα, η  άμυνα του ανοσοποιητικού μπορεί  επίσης να αποτρέψει τη λοίμωξη.

Όμως, παρά τους μηχανισμούς αυτούς, εξακολουθούν να εμφανίζονται λοιμώξεις. Ορισμένα βακτηρίδια έχουν μία ισχυρή ικανότητα να προσκολλώνται στα τοιχώματα του ουροποιητικού συστήματος, και έτσι πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας ουρολοιμώξεις.

Πόσο συχνές είναι οι ουρολοιμώξεις στους ενήλικες; 

Οι ουρολοιμώξεις είναι ο δεύτερος πιο συχνός τύπος λοιμώξεων στον άνθρωπο. Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε ουρολοιμώξεις για ανατομικούς λόγους, αφού η ουρήθρα της γυναίκας είναι πολύ μικρότερη από του άντρα, επιτρέποντας στα βακτήρια να μπουν γρήγορα στην κύστη. Επίσης, η γυναικεία ουρήθρα απέχει ελάχιστα εκατοστά από το αιδοίο και τον πρωκτό, όπου φυσιολογικά υπάρχουν μικρόβια.

Για τις γυναίκες, ο κίνδυνος να αναπτύξουν έστω ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης στη ζωή τους είναι μεγαλύτερος από 50%. Οι ουρολοιμώξεις στους άντρες δεν είναι τόσο συχνές όσο στις γυναίκες, αλλά συνήθως είναι πιο σοβαρές και απαιτούν μεγαλύτερης διάρκειας θεραπεία.

Τι αυξάνει τον κίνδυνο για ουρολοιμώξεις;   

Παρά το γεγονός ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης, υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο μολύνσεων:

Κακή υγιεινή

Σε αυτήν περιλαμβάνονται τόσο η μη καθημερινή υγιεινή της πρωκτογεννητικής χώρας όσο και η χρήση ακατάλληλων σκευασμάτων υγιεινής (π.χ. η χρήση τους ενδοκολπικά που καταστρέφει την άμυνα του οργανισμού, η χρήση ερεθιστικών αρωματικών αφρόλουτρων κλπ.).

Κακές συνήθειες ούρησης

Είναι συχνή πρακτική, ιδιαίτερα των γυναικών, να αναβάλλουν την ούρηση, όταν βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, αποφεύγοντας να επισκεφτούν την τουαλέτα, παρότι η επιθυμία για ούρηση είναι μεγάλη και επιτακτική. Αλλά και οι άντρες, πολλές φορές, ακολουθούν την ίδια πρακτική, κυρίως για επαγγελματικούς λόγους (π.χ. οδηγοί). Ακόμη όμως και όταν οι γυναίκες αποφασίσουν να επισκεφτούν μία δημόσια τουαλέτα, ουρούν όρθιες, με αποτέλεσμα να μην χαλαρώνουν τους μυς του πυελικού εδάφους και να μην έχουν μία φυσιολογική ούρηση. Τέτοιες πρακτικές μπορεί να έχουν ως συνέπεια ευκαιριακές ουρολοιμώξεις. Εάν δε η ευκαιριακή ουρολοίμωξη δεν αντιμετωπιστεί σωστά, δηλαδή πέρα από την ενδεικνυόμενη φαρμακευτική αγωγή, με αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες ούρησης, τότε οι υποτροπές και οι επαναμολύνσεις είναι συχνές.

Σεξουαλικές πρακτικές

Η σεξουαλική πράξη αποτελεί τη συχνότερη αιτία ουρολοιμώξεων. Μετά τη σεξουαλική επαφή, οι περισσότερες γυναίκες έχουν ένα σημαντικό αριθμό βακτηρίων στα ούρα τους, τα οποία όμως φυσιολογικά αποβάλλονται σε 24 ώρες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στους άντρες, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η ούρηση και στα δύο φύλα μετά την επαφή. Επίσης, το πρωκτικό σεξ αυξάνει τις πιθανότητες ουρολοιμώξεων. Ένας άλλος λόγος λοιμώξεων με τη σεξουαλική δραστηριότητα είναι η χρήση αρωματικών, και μη, λιπαντικών που ερεθίζουν και μεταβάλλουν τη φυσιολογική άμυνα του οργανισμού. Τέλος, η αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή, λόγω της έντονης τριβής σε μεγάλης διάρκειας σεξουαλική δραστηριότητα, ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων.

Αντισύλληψη

Στις γυναίκες που χρησιμοποιούν διάφραγμα ή σπερματοκτόνες ουσίες για αντισύλληψη, μπορεί να ευνοηθεί η ανάπτυξη των μικροβίων. Αν έχετε πρόβλημα με ουρολοιμώξεις, θα πρέπει να δοκιμάσετε άλλο τρόπο αντισύλληψης.

Στάση των ούρων

Στην Ουρολογία υπάρχει το αξίωμα: όπου στάση ούρων και λοίμωξη. Το αξίωμα αυτό ενισχύει τις προηγούμενες αναφορές για τον κρίσιμο ρόλο της τακτικής κένωσης της κύστης. Πέρα από αυτό, οποιαδήποτε αιτία δημιουργεί απόφραξη στο ουροποιητικό σύστημα και εμποδίζει τη ροή και την πλήρη αποβολή των ούρων –όπως οι πέτρες και η  υπερτροφία προστάτη– οδηγεί αργά ή γρήγορα σε ουρολοιμώξεις. Γι’ αυτό και το λεγόμενο υπολειπόμενο των ούρων, δηλαδή η ποσότητα των ούρων που παραμένει στην κύστη μετά την ούρηση, είναι καθοριστικός παράγοντας λοίμωξης. Αλλά και απόφραξη των νεφρών ή των ουρητήρων προκαλεί αντίστοιχα πυελονεφρίτιδες. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η λιθίαση είναι συχνή αιτία λοιμώξεων, τόσο γιατί η ύπαρξη λίθων προκαλεί μικροτραυματισμούς και άρα πύλες εισόδου μικροβίων όσο και για τον λόγο ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι λίθοι μολύνονται, με αποτέλεσμα όλες οι θεραπείες να αποτυγχάνουν (τα αντιβιοτικά δεν εισχωρούν στον λίθο).

Νευρογενής κύστη

Άτομα με νευρολογικά προβλήματα, όπως κάκωση του νωτιαίου μυελού ή σκλήρυνση κατά πλάκας, αντιμετωπίζουν προβλήματα ούρησης. Το αίτιο είναι η προσβολή από την κύρια πάθηση της νεύρωσης της κύστης, και το αποτέλεσμα η αδυναμία πλήρους κένωσής της, και συνεπώς ουρολοιμώξεις.

Ουροκαθετήρας

Ο καθετήρας τοποθετείται σε ανθρώπους με αδυναμία ούρησης, όπως σε άντρες με επίσχεση ούρων λόγω υπερτροφίας προστάτη. Ο καθετήρας αποτελεί ξένο σώμα για τον οργανισμό, άρα και αιτία λοίμωξης.

Σακχαρώδης διαβήτης

Οι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη είναι γνωστό ότι παρουσιάζουν συχνά ουρολοιμώξεις, τόσο όταν δεν είναι καλά ρυθμισμένοι, αφού τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στα ούρα αποτελούν «τροφή» για τα μικρόβια, όσο και γιατί η πάθηση συχνά συνοδεύεται από νευροπάθεια της κύστης.

Σπανιότερα αίτια ουρολοιμώξεων αποτελούν συγγενείς παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος, η ανοσοκαταστολή σε ογκολογικούς ασθενείς και το AIDS.

Τι είναι οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις;    

Πολλές γυναίκες υποφέρουν από συχνές ουρολοιμώξεις. Περίπου το 20% των νεαρών γυναικών, μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, θα έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Κάθε επιπλέον επεισόδιο αυξάνει τον κίνδυνο ότι θα ξανασυμβεί. Έτσι, κάποιες γυναίκες έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, δηλαδή τρία ή περισσότερα επεισόδια κάθε χρόνο. Σε μερικές από αυτές, οι υποτροπές θα σταματήσουν σε  1-2 χρόνια, αν αντιμετωπιστούν σωστά με έντονη προσπάθεια στην πρόληψη.

Οι άντρες έχουν  μικρότερη πιθανότητα από τις γυναίκες να κάνουν ουρολοίμωξη. Συνήθως, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άντρες συμβαίνουν, αν συνυπάρχουν άλλες παθήσεις, όπως υπερτροφία προστάτη, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, σακχαρώδης διαβήτη ή νευρογενής κύστη (παραπληγικοί).

Ουρολοιμώξεις και εγκυμοσύνη

Οι έγκυες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πάθουν ουρολοίμωξη σε σχέση με τις άλλες γυναίκες, και επιπλέον έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα τα μικρόβια να φτάσουν στα νεφρά και να κάνουν πυελονεφρίτιδα. Ο κύριος λόγος είναι η πίεση που ασκεί το έμβρυο στο ουροποιητικό σύστημα (κυρίως στους ουρητήρες), που, κάποιες φορές, προκαλεί απόφραξη και στάση των ούρων. Επειδή οι ουρολοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην εγκυμοσύνη και η λήψη αντιβιοτικών αποφεύγεται, συστήνεται η προληπτική εξέταση ούρων περιοδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Είναι  σοβαρές οι ουρολοιμώξεις;

Οι περισσότερες ουρολοιμώξεις δεν είναι σοβαρές. Μάλιστα στις γυναίκες, εάν αντιμετωπιστούν με τις πρώτες ενοχλήσεις με μεγάλη λήψη νερού και διούρηση, μπορεί να μη χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή. Σοβαρότερες είναι οι λοιμώξεις των νεφρών, οι πυελονεφρίτιδες. Εξαιρετικά σπάνια μία ουρολοίμωξη μπορεί να απειλήσει τη ζωή, όταν τα βακτήρια μπουν στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλέσουν μία κατάσταση γενικευμένης λοίμωξης, που ονομάζεται σηψαιμία.

Ποια είναι τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης;   

Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Στις νεαρές γυναίκες, οι  λοιμώξεις του ουροποιητικού εμφανίζονται με συχνουρία, καύσο  και πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή στα έξω γεννητικά όργανα κατά την ούρηση, ενώ δεν είναι σπάνια και η παρουσία αίματος, ιδιαίτερα στο τέλος της ούρησης. Οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι άντρες μπορεί να αναφέρουν  αδυναμία, τρόμο και κοιλιακό άλγος, ειδικά αν συνυπάρχει πυρετός. Τα ούρα μπορεί να φαίνονται θολά, σκούρα ή αιματηρά ή ακόμη να έχουν μία δυσάρεστη  μυρωδιά. Σε άτομα που φοράνε  καθετήρα, το μόνο σύμπτωμα μπορεί να είναι πυρετός με ή χωρίς ρίγος, που δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλη αιτία. Συνήθως οι ουρολοιμώξεις δεν προκαλούν πυρετό, εάν μολυνθεί μόνο η  κύστη. Ο πυρετός μπορεί να σημαίνει ότι η μόλυνση έχει φτάσει στα νεφρά ή έχει μολυνθεί ο προστάτης (οξεία προστατίτιδα, η οποία είναι μία επικίνδυνη για τη ζωή λοίμωξη και θέλει άμεση νοσηλεία), και είναι ένδειξη άμεσης φαρμακευτικής αντιμετώπισης και πιθανότατα νοσηλείας.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ουρολοίμωξης;   

Για να διαπιστωθεί εάν ένα άτομο έχει ουρολοίμωξη, θα χρειαστεί ένα δείγμα ούρων –οποιαδήποτε ώρα και ανεξάρτητα από τη λήψη τροφής– να εξεταστεί στο εργαστήριο. Η γενική ούρων καταγράφει την ύπαρξη μικροβίων στα ούρα. Αν υπάρχουν υποψίες ή αν η γενική ούρων δείξει την ύπαρξη μικροβίων (πυοσφαίρια >2-4), ο γιατρός θα υποδείξει καλλιέργεια ούρων, η οποία χρειάζεται 48 ώρες, για να πολλαπλασιαστεί το βακτήριο στο εργαστήριο. Μαζί με τον εντοπισμό του τύπου του μικροβίου, προσδιορίζονται και τα κατάλληλα αντιβιοτικά, για να το καταπολεμήσουν (αντιβιόγραμμα). Η συλλογή των ούρων θα πρέπει να γίνει προσεκτικά σε ειδικό αποστειρωμένο δοχείο που προμηθευόμαστε από το φαρμακείο, ύστερα από πλύσιμο των γεννητικών οργάνων. Αν ένα άτομο κάνει υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, ο  γιατρός μπορεί να ζητήσει κάποιες επιπλέον ειδικές εξετάσεις, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα (π.χ. υπερηχογράφημα νεφρών και κύστης).

Πώς αντιμετωπίζονται οι ουρολοιμώξεις;  

Η πρώτη αντιμετώπιση είναι η άμεση εφαρμογή των γενικών μέτρων πρόληψης:

1. Λήψη άφθονων υγρών, σταδιακά όλη την ημέρα
2. Ούρηση με την πρώτη επιθυμία (σε καθιστή θέση οι γυναίκες)
3. Ούρηση αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή
4. Σωστός καθαρισμός της γεννητικής περιοχής

Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος που προκαλούνται από βακτήρια αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Ο γιατρός θα κρίνει ποιο είναι το κατάλληλο αντιβιοτικό και τη διάρκεια της θεραπείας, ανάλογα με το ιστορικό του ασθενή, το είδος του μικροβίου και το αντιβιόγραμμα. Σε κάποιες περιπτώσεις όπου συνυπάρχει κάποια πάθηση στο ουροποιητικό, όπως λίθος ή υπερτροφία του προστάτη, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και το αίτιο σε δεύτερο χρόνο. Οι περισσότεροι ασθενείς θα θεραπευτούν στο σπίτι, παίρνοντας τα φάρμακα από το στόμα. Σε βαριές λοιμώξεις με πυρετό, συνήθως χρειάζεται νοσηλεία σε νοσοκομείο για ενδοφλέβια αγωγή και ενυδάτωση. Ειδικά αν βρεθεί πυελονεφρίτιδα και διαγνωστεί αίτιο που εμποδίζει τη ροή των ούρων προς την κύστη, ο γιατρός θα συστήσει ειδική αντιμετώπιση.

Πότε χρειάζεται ειδική θεραπευτική αντιμετώπιση;   

Η θεραπεία των ουρολοιμώξεων, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να περιλαμβάνει, εκτός από τα γενικά μέτρα, και τα ακόλουθα ανά περίπτωση:

Γενικά

            Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις σε γυναίκες

Ο γιατρός, ανάλογα με το ιστορικό, μπορεί να δώσει κάποιες οδηγίες, για να μειωθούν τα επεισόδια ουρολοιμώξεων, όπως:

•     Χαμηλή δόση αντιβιοτικού κάθε μέρα για διάστημα 6 μηνών ή περισσότερο
•     Μια δόση αντιβιοτικού πριν ή αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή

            Λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η λοίμωξη των ούρων, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, γιατί μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παίρνετε φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού, γιατί μερικά αντιβιοτικά δεν είναι ασφαλή για χορήγηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

            Λοιμώξεις σε άντρες

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος στους άντρες είναι συχνά το αποτέλεσμα της παρεμπόδισης της ροής των ούρων από λίθο ή υπερπλασία του προστάτη. Σε μόλυνση του προστάτη, συνήθως χρειάζεται θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, για να καταπολεμηθεί το μικρόβιο (το ελάχιστο 15 ημέρες έως και 6 μήνες).

Τι είναι η φίμωση και τι η περιτομή;
Πέος με φίμωση
Φίμωση είναι η κατάσταση εκείνη, κατά την οποία δεν τραβιέται προς τα πίσω η ακροποσθία, δηλαδή το δέρμα που καλύπτει το κεφάλι του πέους (βάλανος).
Η φίμωση δημιουργείται από επαναλαμβανόμενες ή χρόνιες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας που ονομάζονται βαλανοποσθίτιδες.
Περιτομή είναι η αφαίρεση της ακροποσθίας, με συνέπεια η βάλανος να είναι μόνιμα ακάλυπτη από δέρμα.

Πότε γίνεται περιτομή;
Η περιτομή είναι η ενδεδειγμένη χειρουργική αποκατάσταση της φίμωσης και συνιστάται σε κάθε περίπτωση όπου ο άντρας ή το παιδί δεν μπορεί να αποκαλύψει τη βάλανο ή όταν η βάλανος αποκαλύπτεται, αλλά δημιουργεί προβλήματα στένωσης και πόνου κατά τη στύση.

Τι προετοιμασία χρειάζεται;
Δεν απαιτείται καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, με εξαίρεση την περίπτωση κατά την οποία ο άνδρας λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή. Τότε, η αγωγή πρέπει να διακοπεί για κάποιες ημέρες πριν από το χειρουργείο και κατά περίπτωση ο ιατρός σας μπορεί να σας αντικαταστήσει την αντιπηκτική αγωγή με ενέσεις στην κοιλιακή χώρα.

Τι γίνεται κατά τη διάρκεια της επέμβασης;
Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία περιφερικά στη βάση του πέους. Στην συνέχεια, τέμνεται και απολινώνεται ο χαλινός, και ακολουθεί αφαίρεση του δέρματος που έχει υποστεί σκλήρυνση και στένωση. Γίνεται σχολαστική αιμόσταση και ραφή του τραύματος. Τέλος, τοποθετούνται γάζες και ελαστικός επίδεσμος γύρω από το πέος. Στα παιδιά και στα νεαρά άτομα μπορεί η επέμβαση να γίνει με γενική αναισθησία.
Ο μέσος όρος νοσηλείας είναι μερικές ώρες.

Ποιες οι επιπτώσεις της επέμβασης στη ζωή του ασθενή;
Η πλειοψηφία των ασθενών δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα μετά την επέμβαση. Η πλήρης επούλωση του τραύματος συνήθως γίνεται σε 10-12 ημέρες, και η πλήρης ανάρρωση μπορεί να απαιτήσει και 2 εβδομάδες, μέχρι να επιτραπεί η πλήρης δραστηριότητα. Μία τυπική εργασία γραφείου μπορεί να γίνει 1-2 ημέρες μετά την επέμβαση, και η σεξουαλική επαφή είναι συνήθως εφικτή ύστερα από δύο εβδομάδες.

Τι είναι ο βραχύς χαλινός;

Ο χαλινός του πέους είναι μια δερματική πτυχή η οποία συνδέει τη βάλανο με το κυρίως σώμα του πέους και βρίσκεται στην κάτω επιφάνεια του πέους. Ο χαλινός του πέους έχει ελαστικότητα και βοηθά στην αυτόματη επαναφορά του δέρματος του πέους όταν αποκαλύπτεται η βάλανος. Ο βραχύς χαλινός αποτελεί μια συγγενή κατάσταση η οποία αφενός επιδρά αρνητικά στη σεξουαλική δραστηριότητα του άνδρα και αφετέρου εμποδίζει την καλή υγιεινή του πέους.

Επιπλοκές

Ρήξη χαλινού: O βραχύς χαλινός στη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης κατά τη διείσδυση μπορεί να υποστεί ατελή ρήξη με αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αιμορραγία εκ του πέους λόγω της μεγάλης συσσώρευσης αίματος κατά τη στύση. Ο φόβος βεβαια του ασθενους, εχει ως αποτελεσμα να “χάσει” τη στύση του εκείνη τη στιγμή και αυτόματα να σταματήσει η αιμορραγία. Στο σημείο της ρήξης η διαδικασία της επούλωσης δημιουργεί ινώδη ιστό με αποτελεσμα να χάνεται η ελαστικότητα του χαλινού και να δημιουργείται προδιάθεση για υποτροπή της ρήξης. Οι υποτροπιάζουσες μικρορήξεις του χαλινού, γίνονται άναρχα με αποτέλεσμα οι ατελείς ρήξεις να δημιουργούν δυσμορφία στην κάτω επιφάνεια του πέους και κρεατώματα που δίδουν μια κακή αισθητική εικόνα.

Επίπτωση στην σεξουαλική ζωή: O βραχύς χαλινός επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική δραστηριότητα του άνδρα  λειτουργώντας ως εμπόδιο στην ανάπτυξη του εμβιομηχανικού μοντέλου του πέους κατά τη στύση.Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της στύσης, τα σηρραγγώδη σώματα του πέους γίνονται σκληρά και άκαμπτα ενώ και η βάλανος “φουσκώνει” και λειτουργεί ως “αμορτισερ” το οποίο υποδέχεται τις ισχυρές πιέσεις που ασκεί ο κόλπος στο πέος κατά τη διείσδυση. Για να λειτουργήσει ορθά το πέος, θα πρέπει να είναι απολύτως ευθύ. Οι ανδρες ομως με βραχυ χαλινό, κατά τη φάση της στύσης, λόγω ισχυρής έλξης της βαλάνου προς τα κάτω, εκθέτουν την άνω επιφάνεια των σηρραγγωδών σωμάτων στις ισχυρές πιέσεις του κόλπου με αποτέλεσμα πόνο και δυσφορία κατά την επαφή.

Πλημελής υγιεινή: Ο βραχύς χαλινος λόγω άλγους εμποδίζει την καλή υγειηνή του πέους με αποτέλεσμα τοπική μυκητίαση ή τοπική φλεγμονή oι οποίες μπορεί να μεταδοθούν και στην σύντροφο.

Θεραπεία

Η θεραπεία του βραχεως χαλινου ειναι χειρουργική. Πραγματοποιείται διατομή του βραχέως χαλινού με χρήση laser ή μονοπολικής διαθερμίας ή διπολικής διαθερμιας. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και η χρονική της διάρκεια είναι περιπου 20′ μπορεί να απαιτηθεί και χρήση ραμμάτων ανάλογα με την κρίση του ανδρολόγου. Ο ασθενής μπορεί να είναι σεξουαλικά ενεργός μετά από περίπου 15 ημέρες σύμφωνα με τις οδηγίες του ιατρού.

Τι είναι η υδροκήλη;
Ο όρχις βρίσκεται μέσα στο όσχεο (τη σακούλα δηλαδή που εμπεριέχει τους 2 όρχεις) και περιβάλλεται από μία ελάχιστη ποσότητα υγρού. Φυσιολογικά, αυτό παράγεται και επαναρροφάται συνεχώς, ώστε να μένει σταθερή η ποσότητά του. Σε κάποιες περιπτώσεις, το υγρό αυτό αυξάνεται, με αποτέλεσμα να υπάρχει διόγκωση στο όσχεο. Η συλλογή αυτή υγρού γύρω από τον όρχι ονομάζεται υδροκήλη και συνήθως εμφανίζεται μόνο στον έναν όρχι.
Η εμφάνιση υδροκήλης είναι πολύ συχνή στα νεογνά, και μάλιστα στον πρώτο χρόνο ζωής. Μπορεί, όμως, να εμφανιστεί και στα μεγαλύτερα αγόρια, καθώς και στους άντρες.

Ποια είναι τα συμπτώματα της υδροκήλης;
Συνήθως, η μόνη ένδειξη της υδροκήλης είναι μία ανώδυνη διόγκωση του ενός ή και των δύο όρχεων. Στους ενήλικες, αν πάρει μεγάλες διαστάσεις, δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας από το μεγάλο βάρος του όρχι.
Αν έχετε οποιαδήποτε διόγκωση στο όσχεο, θα πρέπει να επισκεφτείτε τον γιατρό σας.

Ποια είναι τα αίτια δημιουργίας της υδροκήλης;
Στα αγοράκια, η υδροκήλη μπορεί να σχηματιστεί κατά την ενδομήτρια ζωή. Οι όρχεις αρχικά είναι μέσα στην κοιλιά και σταδιακά κατέρχονται στο όσχεο, μαζί με ένα σάκο που τους περιβάλλει και ο οποίος περιέχει κάποια ποσότητα υγρού.
Το στόμιο του σάκου προς την κοιλιά φυσιολογικά κάποια στιγμή κλείνει, και το υγρό απορροφάται στο πρώτο έτος της ζωής. Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό δεν συμβαίνει, και το υγρό παραμένει στον χώρο μεταξύ οσχέου και όρχεως.
Στους ενήλικες, υδροκήλη μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα κάποιας φλεγμονής ή τραυματισμού του όρχεως, καθώς και ύστερα από χειρουργείο για κιρσοκήλη.

Τι επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει η υδροκήλη;
Συνήθως, η υδροκήλη είναι εντελώς ακίνδυνη και, εφόσον δεν πάρει σημαντικές διαστάσεις, δεν επηρεάζει τη γονιμότητα.
Ωστόσο, θα πρέπει να αποκλειστεί ότι δεν προκλήθηκε από κάποια πιο σοβαρή πάθηση, όπως φλεγμονή ή καρκίνος των όρχεων.

Πώς γίνεται η διάγνωση;
Το ιστορικό και η κλινική εξέταση από τον γιατρό σας, στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκούν, για να τεθεί η διάγνωση της υδροκήλης.
Επίσης, ο Ουρολόγος κατά την κλινική εξέταση, με την τοποθέτηση ενός μικρού φακού στο όσχεο, μπορεί να διαπιστώσει ότι πρόκειται για υγρό και όχι για κάποια άλλη πάθηση.
Αν χρειαστεί, θα σας συστήσει να κάνετε ένα υπερηχογράφημα όρχεων, το οποίο θα επιβεβαιώσει τη διάγνωση και θα αποκλείσει άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν διόγκωση του οσχέου.

Ποια είναι η θεραπεία της υδροκήλης;
Για τα βρέφη συστήνεται απλή παρακολούθηση, γιατί συνήθως η υδροκήλη εξαφανίζεται μέσα στον πρώτο χρόνο ζωής.
Επίσης, και στους ενήλικες υπάρχει πιθανότητα να εξαφανιστεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο.
Η υδροκήλη απαιτεί θεραπεία, μόνο αν είναι αρκετά μεγάλη και προκαλεί δυσφορία, και γίνεται χειρουργικά.
Η ανάρρωση είναι γρήγορη, και ο ασθενής εξέρχεται την επόμενη μέρα από το νοσοκομείο. Θα πρέπει, όμως, το όσχεο να διατηρηθεί ψηλά προς τους όρχεις για μια περίοδο περίπου 2 εβδομάδων.
Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ειδικού τύπου εσωρούχου, που ονομάζεται σπασουάρ και φέρει μικρή θήκη, όπου τοποθετούνται οι όρχεις.
Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει αναρρόφηση του υγρού με βελόνα –μία παρέμβαση που γίνεται στο ιατρείο–, σε άτομα υψηλού διεγχειρητικού κινδύνου (π.χ. ασθενείς με σοβαρά καρδιοαναπνευστικά προβλήματα ή σε αντιπηκτική αγωγή που απαγορεύεται να διακοπεί).
Τα ποσοστά επανεμφάνισης της υδροκήλης είναι μεγάλα.

Τι είναι η Laser προστατεκτομή;

Είναι μια χειρουργική επέμβαση με χρήση Laser που εφαρμόζεται σε ασθενείς με προβλήματα ούρησης τα οποία οφείλονται σε καλοήθη διόγκωση του προστάτη.

To λέιζερ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι δεν προκαλεί αιμορραγία κατά την διάρκεια της επέμβασης. Αυτός είναι και ο λόγος που αποτελεί την επέμβαση εκλογής για ασθενείς με διαταραχές πήξης του αίματος ή που λαμβάνουν αντιπηκτικά και δεν μπορούν να τα διακόψουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πότε γίνεται TURP;

Η επέμβαση αυτή γίνεται για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη. Αποτελεί θεραπευτική επιλογή στους ασθενείς:

•     που δεν βελτιώνονται με την λήψη φαρμάκων
•     που υπέστησαν επίσχεση ούρων πάνω από μία φορές (επίσχεση ούρων= πλήρης αδυναμία ούρησης)
•     με ακράτεια ούρων λόγω υπερπλήρωσης της ουροδόχου κύστης με ούρα
•     με επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις
•     με παρουσία λίθων στην ουροδόχο κύστη ή εκκολπωμάτων
•     με παρουσία αίματος στα ούρα εξαιτίας του μεγέθους του προστάτη που δεν θεραπεύεται με φάρμακα
•     που παρουσιάζουν διάταση στους νεφρούς η οποία οφείλεται σε  μεγάλο υπόλειμμα ούρων, με επηρεασμό ή μη της νεφρικής λειτουργίας

Η Lazer προστατεκτομή επιλέγεται στους ασθενείς που ο όγκος του προστάτη δεν ξεπερνάει τα 80ml.

Τι προετοιμασία χρειάζεται για την επέμβαση;

Κατά την εισαγωγή σας στο νοσηλευτικό ίδρυμα θα πραγματοποιηθούν εξετάσεις αίματος, ακτινογραφία θώρακος και καρδιογράφημα. Αν λαμβάνετε αντιπηκτική αγωγή απαιτείται να την διακόψετε κάποιες ημέρες πριν την επέμβαση. Ίσως χρειαστεί να την αντικαταστήσετε με ενέσεις στην κοιλιακή χώρα.

Τι γίνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης;

Η επέμβαση γίνεται με αναισθησία και συνήθως προτιμάται η ραχιαία. Αυτό σημαίνει ότι μια ένεση γίνει στην σπονδυλική στήλη η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην αισθάνεστε από την μέση και κάτω και να μην μπορείτε  να κινήσετε τα πόδια σας. Η δράση της είναι περίπου 3 με 4 ώρες. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί γενική αναισθησία. Η επέμβαση γίνεται μέσω ενός ειδικού εργαλείου που εισάγεται από την άκρη του πέους μέσα στην ουρήθρα. Στο εργαλείο αυτό υπάρχει μια ειδική κάμερα η οποία μεταφέρει μια εικόνα υψηλής ευκρίνειας από την περιοχή της επέμβασης σε μια οθόνη. Αυτό δίνει την δυνατότητα στον γιατρό σας να χειρουργήσει τον προστάτη χωρίς να κάνει κάποια τομή στο δέρμα.

Από το ειδικό εργαλείο θα περάσει μια ειδική ίνα του λέιζερ. Θα ακούσετε πράσινο λέιζερ επειδή  το μήκος κύματος που εκπέμπει το λέιζερ εμφανίζεται ως πράσινο φως. Το φως αυτό όταν πέφτει πάνω στον ιστό του προστάτη έχει την ιδιότητα να τον εξαχνώνει. Στο τέλος της επέμβασης θα τοποθετηθεί ουροκαθετήρας και θα μεταφερθείτε στο δωμάτιο σας.

Τι θα συμβεί μετά  την επέμβαση;

Το επόμενο πρωί μετά το χειρουργείο θα αφαιρεθεί ο ουροκαθετήρας, θα ουρήσετε και θα πάρετε εξιτήριο από την κλινική. Με το εξιτήριο πα λάβετε οδηγίες:

•     Αν παίρνατε αντιπηκτικά για το πότε είναι ασφαλές να τα ξεκινήσετε ξανά.
•     Για το πότε μπορείτε να ξεκινήσετε έντονη σωματική δραστηριότητα
•     Για τον χρόνο που μπορείτε να ξεκινήσετε σεξ
•     Για την αντιβίωση που θα λάβετε μετεγχειρητικά

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα ούρα θα έχουν ροζ χρώμα για το επόμενο χρονικό διάστημα. Θα πρέπει να πίνετε αρκετά υγρά. Επίσης, υπάρχει πιθανότητα να έχετε συχνουρία και επιτακτική ούρηση. Τα συμπτώματα αυτά θα υποχωρήσουν σταδιακά.

Ποιες οι επιπτώσεις της επέμβασης στη ζωή του ασθενούς;

Η πλειοψηφία των ασθενών δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα μετά την επέμβαση. Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών  παρατηρείται απουσία εκσπερμάτισης. Αυτό συμβαίνει γιατί το σπέρμα κατά την εκσπερμάτιση μετά την εκτομή του προστάτη παλινδρομεί στην ουροδόχο κύστη και αποβάλλεται με τα ούρα. Αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν ασθενείς οι οποίοι θα ήθελαν να τεκνοποιήσουν μελλοντικά.

Όσο αφορά στην διατροφή μετά την επέμβαση και για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα πρέπει να λαμβάνετε περίπου στα 1500ml υγρών την ημέρα και να αποφεύγετε την λήψη καφέ, το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ που ενδέχεται να προκαλέσουν ερεθιστικά συμπτώματα.

Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα και μετά τη καθοδήγηση του γιατρού σας μπορείτε να επιστρέψετε στις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες σας.

Τι είναι η κιρσοκήλη;

Είναι η ελικοειδής διάταση των φλεβών του όρχεως και πρόκειται για φλεβική ανεπάρκεια (όπως οι κιρσοί στα πόδια). Συνήθως, πιο συχνά παρατηρείται στον αριστερό όρχι, και αυτό οφείλεται σε ανατομικούς λόγους.

Οι φλέβες, κανονικά, επιτρέπουν την κίνηση του αίματος από την περιφέρεια του σώματος προς το κέντρο και από τις μικρότερες προς τις μεγαλύτερες φλέβες. Η αντίστροφη αυτή κίνηση του αίματος επιτυγχάνεται χάρη σε ειδικές βαλβίδες που έχουν οι φλέβες και δεν επιτρέπουν στο αίμα να κινηθεί προς τα πίσω. Όταν ανεπαρκούν οι βαλβίδες, το αίμα παλινδρομεί από τις μεγαλύτερες προς τις μικρότερες και από εκεί στον όρχι· αυτή η κατάσταση έχει ως συνέπεια την κιρσοειδή διεύρυνση των σπερματικών φλεβών και τη λεγόμενη παλινδρόμηση του φλεβικού (χρησιμοποιημένου και χωρίς θρεπτική αξία) αίματος μέσα στον όρχι. Αποτέλεσμα είναι η αδυναμία εισόδου ικανής ποσότητας αρτηριακού αίματος στον όρχι, λόγω του ότι το φλεβικό αίμα λιμνάζει μέσα σε αυτόν.

Τι μπορεί να προκαλέσει η κιρσοκήλη;

Σε κάποιους ασθενείς, η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει:

•     Ήπια συμπτώματα πόνου ή αισθήματος βάρους ή δυσφορίας στον όρχι.
•     Να εμποδίσει την ομαλή ανάπτυξη του όρχεως που πάσχει.
•     Να επηρεάσει το σπέρμα και συνεπώς τη γονιμότητα.

Πώς γίνεται η διάγνωση της κιρσοκήλης;

Συνήθως, η κιρσοκήλη ανακαλύπτεται τυχαία από τον ίδιο τον ασθενή ή τον γιατρό. Στην ψηλάφηση του όρχεως, δίνεται η εντύπωση μιας μαλακής μάζας, η οποία δεν έχει σαφή όρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μάζα αυτή μειώνεται, όταν ξαπλώσει ο ασθενής, ενώ μεγαλώνει στην όρθια θέση και στην  αύξηση της πίεσης μέσα στην κοιλία (όταν σφίγγουμε την κοιλιά μας, όπως με τη σωματική άσκηση, την ανύψωση βάρους, τις αθλοπαιδιές). Αυτό γίνεται, επειδή οι φλέβες αδειάζουν στην ύπτια θέση, ενώ γεμίζουν απότομα στην όρθια. Η επιβεβαίωση γίνεται με υπερηχογραφικό έλεγχο (έγχρωμο triplex). Η ταξινόμηση της κιρσοκήλης είναι χρήσιμη για την κλινική πράξη και είναι η παρακάτω:

Υποκλινική: Δεν είναι ορατή, ούτε στην ηρεμία ούτε στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, αλλά διαγιγνώσκεται με τον υπερηχογραφικό έλεγχο.

1ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης αλλά όχι στην ηρεμία.

2ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην ηρεμία, αλλά δεν είναι ορατή.

3ου βαθμού: Είναι ορατή στην ηρεμία.

Επηρεάζει η κιρσοκήλη τη γονιμότητα;

Η κιρσοκήλη εμφανίζεται περίπου στο 11,7 % των ενήλικων αντρών και στο 25,4% που έχουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Η ακριβής σχέση μεταξύ της αντρικής γονιμότητας και της κιρσοκήλης είναι άγνωστη, αλλά είναι σαφές ότι το σπέρμα βελτιώνεται μετά τη χειρουργική διόρθωσή της, εφόσον γίνει έγκαιρα. Επίσης, φαίνεται ότι η κιρσοκήλη προκαλεί βλάβες στο DNA των σπερματοζωαρίων, οι οποίες αντιστρέφονται μετά την αντιμετώπισή της.

Έχω κιρσοκήλη, πρέπει να την αντιμετωπίσω;

Σε ένα ποσοστό ασθενών, η κιρσοκήλη προκαλεί μία προοδευτική βλάβη των όρχεων, η οποία συνδέεται με υπογονιμότητα. Η χειρουργική αποκατάστασή της μπορεί να είναι αποτελεσματική σε αυτούς τους ασθενείς. Η κιρσοκήλη πρέπει να θεραπεύεται σε :

Παιδιά, στα οποία τεκμηριωμένα, με υπερηχογραφικό έλεγχο, φαίνεται πως υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του όρχεως.

Σε άντρες με επηρεασμένο σπέρμα, που έχουν κλινική κιρσοκήλη και υπογονιμότητα για 1 τουλάχιστον χρόνο. Η υπογονιμότητα δεν πρέπει να οφείλεται σε άλλους λόγους.

Η υποκλινική κιρσοκήλη δεν πρέπει να χειρουργείται.

Πώς αντιμετωπίζεται η κιρσοκήλη;

Η θεραπεία της κιρσοκήλης είναι χειρουργική, όπου γίνεται διακοπή της κυκλοφορίας των σπερματικών φλεβών. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, από τις οποίες τα καλύτερα αποτελέσματα έχει η μικροχειρουργική. Η τομή είναι πολύ μικρή, γίνεται δίπλα στο πέος, δεν διανοίγονται οι κοιλιακοί μύες, και ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο την επόμενη ημέρα, επιστρέφει δε στις δραστηριότητες του μέσα σε 3 ημέρες. Σε κάποια κέντρα, εφαρμόζονται και άλλες τεχνικές, που όμως δεν έχουν καλύτερα αποτελέσματα, αντίθετα αυξάνουν το κόστος (π.χ. λαπαροσκοπική). Πάντως, το είδος της επέμβασης εξαρτάται κυρίως από την εμπειρία του χειρουργού.

Εναλλακτικά της χειρουργικής θεραπείας, υπάρχει και ο εμβολισμός των σπερματικών φλεβών, ο οποίος όμως έχει περισσότερες επιπλοκές και δεν εφαρμόζεται ευρέως.